روز خبرنگار، روز بزرگداشت همهی نویسندگان و صاحبان قلم و اندیشه، چهرهپردازان و هنرمندان عرصهی رسانه، عکاسان و گرافیستها و تصویرگران، خانوادهی چاپ و نشر و تمامی پیامرسانها و بسیاری از فعالان دیگر است؛ همهی آنها که دستی در کار دارند تا خبری از راه برسد و خبر دیگری در راه باشد و نام آوردن از آنها در این مجال نمیگنجد اگر چه همه نامآورند و در گمنامی و در یک کلام میتوان همهی آنها را اهالی خبر نام نهاد. در سویی دیگر هم نااهلان عرصهی خبر هستند که ساحت خبر را به دروغ و تهدید و تحدید میآلایند و میخواهند جای اهالی خبر بنشینند و البته نه خبرشان بر دل مینشیند و نه نامشان در شمار اهالی خبر جای میگیرد؛ که مردم و مخاطبان بسیار زود، سره از ناسره را تمیز میدهند و هر یک را بر جای خود مینشانند.
نخستین خبر، از حضور انسان در کرهی خاکی در زمین پیچید که؛ آدم و حوا از بهشت رانده و به زمین آورده شدهاند و البته در نقل آن بین خوردن سیب و گندم روایتها فرق میکرد. البته در جامعهی دونفرهی آدم و حوا که هر دو میدانستند چه بر آنها گذشته است، روایتها نمیتوانستند چندان اثرگذار باشند، اما اکنون یک خبر درست یا نادرست به سرعت بر زندگی هشت میلیارد آدم روی کرهی خاکی اثر میگذارد، در حالی که بر اساس گزارشها بیش از چهارمیلیارد و سیصد میلیون نفر که ۵۵ درصد انسانهای کرهی خاکی را تشکیل میدهند، با داشتن گوشیهای هوشمند هر یک از ظرفیت تبدیل شدن به یک خبرگزاری برخوردارند.
شوربختانه امروز خبرهای جنگ و خشونت و خونریزی و جنایت بر صدر اخبار نشسته است؛ یادآور خبر مرگ هابیل به دست قابیل در نخستین دورهی حضور بشر بر زمین و یادآور از میان رفتن اخلاق و انسانیت. در حالی که بشر به پیشرفتهای علمی و فناوری فراوانی دست یافته و هر روز دانش بشری با سرعت رو به افزایش، هنوز کشتن و گرسنگی انسانها، سرخط اخبار است. اخباری که قلم از نوشتن آن شرمگین و اندوهناک میشود. قرار بود فناوری و دانش برای بشریت صلح و رفاه به دنبال داشته باشد، اما ابزاری برای نابودی انسان و از بین رفتن انسانیت شده است.
به امید آمدن روزی که اخبار فناوریهای صلحآمیز و پیشرفتهای انساندوستانه بر سرخط خبرها خودنمایی کند و خبرنگاران پیام صلح و دوستی و مهربانی را به جامعه برسانند، خبرهایی مانند زاده شدن نوزادانی که در رفاه و آسایش و نه در فقر و گرسنگی انسانساخت رشد خواهند یافت. روز خبرنگار گرامی باد.
دیدگاهتان را بنویسید.