از دیرباز قرار دیدار بهار و نوروز در روزهای نخستین فروردین بوده است. طبیعت با گل و سبزه و همه‌ی آورده‌هایش جهان را به شگون این دیدار آذین می‌بندد. آورده‌هایی که همه دستاورد تلاش آسمان در زمستان و پاییز هستند. به آیینی دیرینه سکه‌ی محبت روامند روزها و شب‌های مردمان دیار نوروز می‌شود تا دیدارها و هم‌نشینی‌ها پیشاهنگ ثانیه‌های آغاز بهار باشد. در همه‌ی این‌ها حکمتی نهفته است که با هر بار آمدن بهار با نگرشی تازه، نمایان می‌شود.
مردمانی که نوروز را گرامی می‌دارند، شیوه‌ی هنرمندانه‌ای برای زیستن برگزیده‌اند که هواخواهی و خاطرخواهی را بر کینه و دشمنی برتری می‌دهند و از قرار هرساله‌ی نوروز با بهار وفاداری می‌آموزند. بهار و نوروز می‌گویند تو نیز این گونه باش که زیستن در وفاداری و بر سر مهر ماندن آیین بهار است. آرزو می‌کنم بهار در تمام لحظه‌های زندگیت جاری باشد و مهربانی و بخشایش که از ویژگی‌های بهار است پیوسته در وجودت جوشنده و ماندگار بماند.
بیا در آغاز بهار با خود عهد ببندیم که مانند بهار همواره آورنده‌ی بهترین‌ها باشیم، بهترین‌ها را هدیه کنیم و برای هیچ‌کس بد نخواهیم. این سرزمین بهترین جای زیستن است؛ به رونق مهربانی و صفا و صمیمیت و دوستی. تو همیشه بهار باش و بهاری بمان.
مهربان! بهار و نوروزت فرخنده باد.
دیدگاهتان را بنویسید.