گاه باید چراغی بر بالای خانه و کاشانه به گل نشسته‌ای روشن بماند. گاه باید نوری روشنای کلبه آوار شده‌ای را به سپیده دم پیوند زند. گاه باید باریکه‌ای از نور، دستانی را برای پرستاری و زدودن آلام بیماران یاری‌گر باشد، یا طبقی از روشنایی، پویایی و امید را در پژوهشکده‌ای زنده نگه‌دارد یا معنویت عبادتکده‌ای را دوچندان کند و گاه و بی‌گاه باید جرقه‌ای برای چرخاندن چرخ صنعت تداوم یابد تا زندگی رنگ نبازد.
در بحران سیل و زلزله، گرما و سرما، کرونا و تحریم و تهدید و تحدید، درهمه‌ی روزهای سخت، کسانی در پیشانی خطر و بحران برای بازگشت به شرایط عادی در تلاش‌اند تا چراغی بی فروغ نماند و روشنایی جامعه به تاریکی نگراید. اوج باری که بر شانه‌های صنعت برق می‌نشیند، تنها در روزهای گرم تابستان نیست، این شانه‌های فارغ از هیاهو، همواره پر بار است. پر بار است چون نهال اندیشه‌های روشن نخبگانی جامعه به بار نشسته و زیر هیچ باری کمر خم نکرده و نشکسته.
روز صنعت برق فرصتی است برای تقدیم درود و آفرین بر دستان پر کار و اندیشه‌های پر توان روشنایی آفرین. دهم اردیبهشت را به پاس همه‌ی تلاش‌های دست‌اندرکاران صنعت برق کشور گرامی می‌داریم.
دیدگاهتان را بنویسید.