اکبر اعتماد دانشمند برجسته ایرانی و بنیان‌گذار سازمان انرژی اتمی ایران، جمعه ۲۲ فروردین ۱۴۰۴ در سن ۹۵ سالگی در فرانسه درگذشت.
به گزارش امواج‌برتر، وی که به عنوان«پدر فناوری هسته‌ای ایران» شناخته می‌شود، نقش بی‌همتایی در پایه‌گذاری صنعت هسته‌ای کشور به‌جا آورد و میراث علمی را برجای گذاشت که امروز ایران را در گروه کشورهای پیشرو در این فناوری قرار داده است.
از تحصیل در سوئیس تا بنیان‌گذاری سازمان انرژی اتمی
دکتر اعتماد در سال ۱۳۰۹ در همدان متولد شد و برای ادامه تحصیل در رشته برق به دانشگاه لوزان سوئیس رفت. پس از دانش‌آموختگی، در مرکز تحقیقات اتمی انستیتوی فدرال سوئیس فعالیت کرد و به عنوان مشاور آژانس بین‌المللی انرژی اتمی شناخته شد.
وی در سال ۱۳۴۴ به ایران بازگشت و با تاسیس«دفتر انرژی اتمی» در سازمان برنامه و بودجه، نخستین گام‌ها را برای توسعه فناوری هسته‌ای در کشور برداشت.
در سال ۱۳۵۳ سازمان انرژی اتمی ایران را بنیان نهاد و تا سال ۱۳۵۷ ریاست آن را برعهده داشت.
حمایت از انرژی صلح‌آمیز و انتقاد از سیاست‌های غرب
اعتماد همواره بر حق ایران برای دست‌یابی به انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز تاکید داشت و در مصاحبه‌های پرتعداد، سیاست‌های تبغیض‌آمیز غرب و نهادهایی مانند آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را مورد نقد قرار می‌داد.
پدر علم هسته‌ای ایران باور داشت عضویت ایران در این آژانس بی‌فایده است و بر بایستگی خوداتکایی ملی پافشاری می‌کرد. پس از انقلاب ۱۳۵۷، ایران را ترک کرد و در فرانسه اقامت گزید، اما همچنان پیگیر دگرگونی‌های علمی کشور بود.
واکنش‌ها به درگذشت او
علی اکبر صالحی، رییس پیشین سازمان انرژی اتمی، در پیامی درگذشت دکتر اعتماد را تسلیت گفت و وی را «شخصیتی عالم، خدوم و با صداقتی کم‌نظیر» خواند که بنایی مستحکم در صنعت هسته‌ای ایران ایجاد کرد.
همچنین مستند «من اکبر اعتماد، اتم می‌شکنم» و کتاب«در پرتگاه حوادث» از جمله آثاری هستند که به زندگی و دستاوردهای این دانشمند پرداخته‌اند.
درگذشت در آستانه روز ملی فناوری هسته‌ای
درگذشت دکتر اکبر اعتماد دو روز پس از برگزاری مراسم روز ملی فناوری هسته‌ای ایران و در آستانه‌ی مذاکرات هسته‌ای ایران با امریکا رخ داد، رویدادی که نمادین بودن آن توجه بسیاری را جلب کرد.
صالحی در پیام خود اشاره کرد:«مقدر بود که این شخصیت خدوم درست دو روز بعد از این مراسم باشکوه دیده از جهان فروبندد.»
اکبر اعتماد نه تنها معمار برنامه هسته‌ای ایران، بلکه نماد استقامت و تعهد به پیشرفت علمی بود. فقدان او ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه علمی کشور است، اما میراث او همچنان به عنوان چراغی برای نسل‌های آینده خواهد درخشید.
یادش گرامی و روحش شاد.
دیدگاهتان را بنویسید.