مقدمه
از مهم‌ترین پیشرفت‌های فناورانه‌ی دهه‌های اخیر می‌توان به پیشرفت صنعت تراشه‌های الکترونیک و ریزپردازشگرها اشاره کرد و شاید مهم‌ترین دستاوردهای فناوری و پیشرفت‌های بشر در قرن اخیر در زمینه‌ی این صنعت و موارد جانبی مربوط به آن بوده است. رشد سریع تولید و مصرف رایانه در جهان منجر به ظهور پسماندهای ویژه‌ای شده است. این پسماندها به‌دلیل خطرهایی که برای انسان و محیط‌زیست می‌توانند ایجاد کنند به‌عنوان مواد زاید خطرناک شناخته شده‌اند. سرب موجود در لامپ‌های اشعه کاتدی و لحیم‌کاری مدارهای رایانه‌ای، کادمیوم موجود در تراشه‌های رایانه، جیوه موجود در حسگرها، سویچ‌ها، لامپ‌های تخلیه و باتری‌ها و پی‌وی‌سی موجود در تجهیزات ضد اشتعال برمدار، فقط تعداد اندکی از ترکیبات موجود در رایانه‌ها هستند که از پتانسیل خطرزایی بالایی برخوردارند.
پسماندهای الکترونیکی، به پسماندهای ویژه‌ای گفته می‌شود که غالب قطعات اصلی آن‌ها شامل؛ خازن، ترانزیستور، آی‌سی، مدارهای الکترونیکی، قطعات کاتدی و آندی و از این قبیل است. برای مقابله با آلودگی‌های الکترونیکی روش‌های مختلفی از قبیل سوزاندن، بازیافت و دفن بهداشتی وجود دارد که البته هرکدام از روش‌ها دارای خطرهای زیست‌محیطی خاص خود می‌باشند. در این تحقیق سعی شده با بررسی وضعیت مدیریت پسماندهای الکترونیک راهکارهای مناسب برای دفع اصولی این دسته از پسماندها ارایه شود؛ برای این منظور ابتدا مطالعاتی در این زمینه برای جمع‌آوری اطلاعات اولیه با استفاده از منابع مختلف صورت گرفت؛ پس از آن با بررسی دقیق راه‌هایی برای بازیافت این‌گونه زباله‌ها ارایه گردید.
دیدگاهتان را بنویسید.